Dane statystyczne są przerażające, 49 % porodów w naszym kraju odbywa się za pomocą cesarskiego cięcia i liczba ta rośnie co roku. W tych niechlubnych statystykach w Europie jesteśmy w czołówce. Dlaczego kobiety nie rodzą dzieci w sposób naturalny?
Poród operacyjny przez cesarskie cięcie powinien być wykonywany ze wskazań medycznych. Tymczasem aż 37 % tych operacji jest wykonywana na życzenie pacjentki. Tylko u 12% kobiet były wskazania medyczne do przeprowadzenia ingerencji chirurgicznej.
Cesarskie cięcie, choć tak powszechne, nie jest zabiegiem a poważną operacją chirurgiczną i wiąże się z ryzykiem powikłań. Jest wiele wskazań medycznych do przeprowadzenia cesarskiego cięcia, ze względu na zdrowie dziecka i matki.
Uzasadnionym powodem może być:
- ciąża mnoga
- zagrożenia zdrowotne związane z dzieckiem
- problemy z łożyskiem
- zbyt duże dziecko
- poród zbyt wczesny lub po planowym terminie
- choroby matki np; cukrzyca, nadciśnienie, niektóre choroby okulistyczne
W licznych wypadkach decyzja o cesarskim cięciu jest podejmowana przez lekarza prowadzącego, jeszcze na wiele tygodni przed planowanym rozwiązaniem. Bywa jednak, że operacja jest wykonywana w trybie pilnym, jeśli wystąpi zagrażająca sytuacja w czasie porodu siłami natury lub porodu indukowanego.
Dlaczego jednak kobiety które mogły by rodzić siłami natury decydują się na operację chirurgiczną?
Zapewne wiele kobiet obawia się bólu związanego z porodem. Przerażone opowieściami porodów innych kobiet, boją się, że nie dadzą rady. Jak pokazują statystyki, głównymi pacjentkami, które same decydują się na cesarskie cięcie bez przesłanek medycznych, są pierworódki czyli kobiety rodzące po raz pierwszy.
Kobiety, które już raz rodziły, pomimo doświadczeń porodowych, ponownie również rodzą siłami natury. Poród siłami natury jest procesem na który fizjologicznie ciało kobiety jest gotowe, więc jeśli nie ma wskazań do chirurgicznego rozwiązania to powinien się tak odbywać.
Kobiety bojąc się bólu, i powikłań porodowych decydują się na cesarskie cięcie. Tymczasem operacja chirurgiczna obarczona jest większym ryzykiem i czas dochodzenia do zdrowia jest dłuższy. Operacja przebiega najczęściej w znieczuleniu oponowym, wtedy pacjentka jest świadoma, ale znieczulona od pasa w dół nie czuje bólu.
Chirurg położnik musi naciąć powłoki brzuszne nad spojeniem łonowym, następnie brzegi tkanki podskórnej są rozchylane i dalej znowu delikatnie nacinane tkanki powięziowe i już bez użycia skalpela rozrywane. Potem pod rozchylanymi mięśniami brzucha, rozrywa się delikatną błonę otrzewną, a potem odsłonięta macica jest bardzo precyzyjnie nacinana i rozrywana, żeby poszerzyć otwór dookoła 15 cm. Potem poczynając od główki dziecko jest wyjmowane, a łożysko czyszczone.
Wtedy następuje drugi bardzo trudny etap operacji, związany z zatamowaniem krwawienia macicy, szyciem macicy, powięzi, czasem mięśni i potem tkanki podskórnej i skóry. Choć zewnętrznie widoczne jest tylko jedno cięcie i szew, to wewnątrz ciała wiele powłok musi się zrosnąć i zabliźnić. Stąd długi okres rekonwalescencji i ból towarzyszący jeszcze długo po operacji.
W sytuacji kiedy wszystko przebiega bez powikłań, kobieta jest wypisywana ze szpitala po kilku dniach, a czas dochodzenia do pełnej sprawności zwykle trwa około 2 miesięcy. Okres ten wymaga w początkowej fazie gojenia się ran, przyjmowania środków przeciwbólowych. Tak więc jeśli ktoś spodziewa się, że dzięki cesarskiemu cieciu przyjście na świat dziecka odbędzie się bezboleśnie, to tak nie jest. Ryzyko związane z infekcją w miejscu cięcia, powstaniem skrzepów i zrostów należy brać pod uwagę.
Jest natomiast wiele korzyści które przemawiają, za porodem naturalnym i to zarówno dla matki jak i dziecka. Kobiety rodzące siłami natury (o ile poród odbywał się bez komplikacji) szybciej wracają do pełni sił, pobyt w szpitalu trwa najczęściej 2 doby, a potrzeba uśmierzania bólu bywa rzadsza. Kobieta po porodzie może od razu zacząć karmić piersią, co w wypadku kobiet operowanych jest w pierwszych dniach raczej niemożliwe, właśnie ze względu na ból. Kobieta która już raz przeszła cesarskie cięcie, w kolejnej ciąży może być bardziej narażona na ewentualne powikłania z wadami łożyska, czy pęknięciem macicy włącznie.
Poród naturalny przebiegający prawidłowo, to także korzyści dla dziecka.
W momencie, kiedy dziecko przechodzi przez drogi rodne kobiety, nabywa pożytecznych bakterii i drobnoustrojów które wzmacniają zdrowie jelit i układ odpornościowy niemowlaka. Badania wykazały, że dzieci które przez cesarskie cięcie nie miały dostępu do tej mikroflory, częściej zapadały na choroby alergiczne, astmę i problemy związane z otyłością w wieku dojrzałym.
Podczas porodu płuca dziecka są lepiej oczyszczone z zalegającego płynu. Moment przeciskania się przez wąską szyjkę macicy, wyciska z płuc nadmiar płynu. Po cesarskim cięciu ten płyn dłużej zalega w płucach noworodka, mogą wystąpić problemy z oddychaniem i potrzeba podawania tlenu.
W czasie porodu uwalniane są też białka przenikające do organizmu dziecka, poprawiające funkcjonowanie i rozwój mózgu.
Poród naturalny uwalnia wydzielanie hormonu oksytocyny i endorfiny. Oksytocyna jest nie tylko hormonem odpowiedzialnym za wywołanie skurczy macicy ale również produkcję mleka w sutkach. Endorfiny to tzw. hormon szczęścia, który pomimo trudów porodu, stymuluje organizm do odczuwania zadowolenia i pomaga również w zapobieganiu depresji poporodowej.
Poród naturalny u każdej kobiety przebiega inaczej, jedne kojarzą go z bólem inne z wielkim wysiłkiem. Jak będzie przebiegał poród wiele zależy od nas samych. Przygotowanie do porodu można zacząć jeszcze przed planowaniem ciąży. Przy porodzie angażowane są mięśnie brzucha, i zadbanie o wzmocnienie ich znacznie pomoże w akcji porodowej. Mięśnie brzucha można ćwiczyć przed zajściem w ciąże, potem tego typu gimnastyka jest niewskazana, może zagrażać płodowi.
Okres ciąży to czas kiedy należy przygotować się do porodu. Zajęcia w szkole rodzenia powinny być obowiązkowe zarówno dla matki jak i partnera, który powinien być wsparciem w czasie porodu. Czasem mężczyźni nie są gotowi na udział w porodzie, ale może go zastąpić dowolna bliska nam osoba. Obecność partnera przy porodzie bardzo wzmacnia wspólne więzi.
W szkole rodzenia nauczymy się obchodzić z naszym ciałem i ćwiczyć w bezpieczny sposób. Poznamy wszystkie etapy porodu, który zwykle trwa około 6 – 10 godzin, ale tak naprawdę pierwsze godziny zwykle nie są zbyt uciążliwe, skurcze są rzadkie i słabe. Sama akcja porodowa to ostatnia godzina a czasem 15 minut skurczy partych. Na zajęciach przygotowujących do porodu poznamy sposoby jak radzić sobie z nadchodzącym skurczem, żeby ból był mniejszy.
Specjalne ćwiczenia rozluźniające mięśnie, przyjmowanie odpowiedniej pozycji, masaż konkretnej partii pleców ( tu właśnie pomocny jest partner), pomoże opanować ból. Odpowiednie oddychanie, spokój i współpraca w położną przyśpiesza ostatni etap porodu. Dobre przygotowanie do porodu powoduje, że jesteśmy bardziej rozluźnione, nie wpadamy w panikę i poród nie jest traumatycznym przeżyciem a radością z macierzyństwa.
Administrator serwisu nie ponosi konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji z zakresu wiedzy specjalistycznej zaprezentowanej w serwisie ekup.pl.
