Mikroplastiki to tworzywa sztuczne mniejsze niż pięć milimetrów. W ich skład wchodzą przede wszystkim polipropylen, polietylen i polistyren.
Nie od dziś wiadomo, że plastik, przez to, że się nie rozkłada stanowi ogromne zagrożenie dla środowiska. Warto tutaj przywołać obrazy żółwi i innych morskich zwierząt zaplątanych w reklamówki. Istnieje jeszcze jedno zagrożenie związane z plastikami w morzach, czyli mikroplastiki.
Na początku warto odpowiedzieć na pytanie w jaki sposób mikroplastiki przedostają się do środowiska. Po pierwsze, gdy robimy pranie, syntetyczne mikrowłókna uwalniane są do wody. Po drugie, mikrogranulki w kosmetykach takich jak peelingi, pasty do zębów czy środki czyszczące również przedostają się do kanalizacji. Także deszcz zmywa mikroplastiki z dróg do kanalizacji.
Gdy mikroplastiki trafią do oczyszczalni ścieków, jako zbyt małe zanieczyszczenia nie są wyłapywane. Następnie trafiają do rzek, a z rzek do mórz i oceanów. W morzach i oceanach mikroplastiki o dużej gęstości opadają na dno, a te o małej gęstości unoszą się w toni wodnej. Te, które opadają na dno są wchłaniane przez przydenne bezkręgowce.
Unoszące się w wodzie mikroplastiki stanowią zagrożenie dla zooplanktonu i małych ryb. Małe ryby są zjadane przez większe, a większe są zjadane przez człowieka. Co prawda nie zjadamy rybich wnętrzności, ale naukowcy wykazali, że mikrocząstki mogą przedostawać się do rybiego krwiobiegu i mięśni, a te już są przez nas zjadane.
Szacuje się, że każdego tygodnia dorosły człowiek zjada ilość plastiku odpowiadającą karcie kredytowej. Sposoby na które mikrocząstki dostają się do naszego organizmu to głównie spożywanie pokarmów i napojów zawierających mikroplastiki, takich jak sól spożywcza albo piwo. Można je znaleźć również w wodzie butelkowanej, ale i w kranówce. Oczywiście spożywanie mikrocząstek jest niebezpieczne dla zdrowia: na przykład w przypadku ryb spożywanie mikroplastiku sprawia, że obniża się ich płodność i zwiększa śmiertelność.
Co można zrobić by ograniczyć przedostawanie się mikroplastiku do środowiska? Przede wszystkim, należy zrezygnować z produktów zawierających mikrogranulki, które są wypłukiwane z wodą, takie jak peelingi czy niektóre środki czyszczące. Warto też zrezygnować z ubrań wykonanych ze sztucznych włókien. W przypadku posiadania takich ubrań należy ograniczyć czas ich prania najbardziej jak to możliwe, na niskich obrotach i w niskiej temperaturze. Pewnym rozwiązaniem jest stosowanie toreb do prania z poliamidu, które mają zatrzymywać cząstki, albo zakładanie filtrów w pralkach.
Mikroplastik jest wszędobylski: z badań WHO możemy dowiedzieć się, że można go znaleźć w wodzie morskiej, słodkiej, w ściekach, żywności, powietrzu, w kranówce. Co niepokojące, wykryto jego obecność w deszczu nad Górami Skalistymi, w arktycznym lodzie i w Pirenejach, nawet w krakowskim powietrzu. Nie uciekniemy przed nim, ale być może jesteśmy w stanie wpłynąć na choćby minimalne ograniczenie jego obecności.
