Który rodzić nie słyszał błagalnej prośby swojego dziecka - ,,chcę zwierzątko”. Pytanie najczęściej pojawia się w okresie przed mikołajkami, kiedy dzieci oczekują wyjątkowych prezentów.
Zwykle odkładamy rozmowę, przeciągamy temat, bo decyzja o posiadaniu zwierzaka w domu nie jest łatwa. Dobrze jeżeli tak podchodzimy do sprawy a nie działamy pod wpływem impulsu i chęci sprawienia radości naszemu dzieciakowi. Pochopna decyzja zwykle wiąże się z kłopotami dla nas albo co gorzej z krzywdą dla zwierzęcia.
Jak podejść do tematu zwierzaka dla dziecka?
Po pierwsze musimy uświadamiać dziecku, że zwierzę to nie zabawka i nie służy tylko do przytulania. Oczywiście nasze dziecko odpowie nam, że „wszystko to wie i będzie bardzo, bardzo dbało o wymarzone stworzonko”. Bez względu na wiek naszego dziecka wszystkie te zapewnienia włóżcie między bajki i sami zadajcie sobie pytanie, czy to wy jesteście wstanie podjąć się roli opiekuna zwierzęcia. Jeśli nie to temat jest właściwie zakończony, bo wśród znanego mi bardzo licznego grona rodziców posiadających dziecko ze swoim pupilem, obowiązek opieki nad stworzonkiem przypadł właśnie dorosłym.
I nie ma tu znaczenia, czy to pierwszoklasista czy nastolatek, sprawa opieki nad zwierzęciem zawsze kończyła się tak samo. Trzeba przyznać, że początkowo zapał dzieci jest ogromny, ale z czasem zwłaszcza czynności pielęgnacyjne wokół zwierzaka schodzą na plan dalszy. No i wtedy gro obowiązków, o ile nie wszystkie spada na nas. Dlatego decydując się na pupila w domu, dopasujmy wybór do naszych możliwości.
Czy mamy więc odmawiać kategorycznie naszym dzieciom i zaprzepaszczać ich marzenia?
Odpowiedź brzmi nie. Kontakt ze zwierzęciem dobrze wpływa na psychikę, uczy odpowiedzialności, troski, wyrabia poczucie obowiązku. Choć na pewno są z tym problemy, to warto stawiać przed dziećmi takie wyzwania. Jakie zwierzątko wybrać, jeśli karmienie ptaków zimom, już nie wystarcza naszym dzieciom. Jeśli nie jesteśmy gotowi na psa lub kota, zacznijmy od zwierzaka mniej absorbującego.
Na początek to mogą być rybki akwariowe. Nowoczesne filtry i oprzyrządowanie sprawią, że czynności związane z myciem akwarium nie będą zbyt częste i uciążliwe. Karmienie ryb też jest czynnością prostą i nawet jednodniowe zapominalstwo w podaniu pokarmu, nie pozbawi życia naszych ryb. No jest jedno ale, ryby można tylko obserwować, nie można ich pogłaskać a mówienie do nich pozostaje bez odpowiedzi. Dlatego fascynacja dzieci szybko się kończy a nam pozostaje mycie akwarium przez kilka lat, bo tyle średnio żyją rybki akwariowe.
Potrzebę bliższego kontaktu ze zwierzątkiem może zaspokoić chomik. To chyba najlepszy wybór dla początkowego właściciela zwierząt. Są mało kłopotliwe, ciche, nie generują dużych kosztów a przy tym są milusińskie. Niektóre gatunki łatwo się oswajają z człowiekiem, zwłaszcza największy z gatunku chomik syryjski. Dają się brać na ręce, głaskać i sprawiając właścicielowi dużo frajdy. Tu największą rolą rodzica jest pilnowanie dzieci, przed „zagłaskaniem chomika na śmierć”.
Choć małe futrzaki się przed tym nie wzbraniają, to nie jest to dla nich szczyt komfortu. Chomiki bardzo dużo śpią, zwłaszcza w dzień, a dopiero w nocy są aktywne. Czasem dzieci bywają zniecierpliwione, kiedy nie mogą doczekać się jak chomik skończy drzemkę i na siłę wyciągają zwierzaka zmuszając go do aktywności. To wbrew jego naturze, musimy pomiatać, że jesteśmy tylko obserwatorami życia chomików i mamy obowiązek zapewnić im komfortowe życie.
Chomiki żyją stosunkowo krótko, w zależności od gatunku od 1,5 do 3,5 lat. Dlatego też to bardzo dobre zwierzątko na pierwsze doświadczenie z radzeniem sobie z opieką. Nawet jeśli ilość obowiązków nas zaskoczy (choć pielęgnacja otoczenia chomika jest bardzo prosta), to na krótki czas życia zwierzaka musimy ten czas poświęcić.
Podobnymi z natury są świnki morskie, trochę większe od poprzednika (tym samym więcej ciałka do głaskania) i wydające głośniejsze dźwięki. Świnki żyją już dłużej bo do około 8 lat, dlatego tu nad zakupem trzeba się bardziej zastanowić.
Jeśli jednak pies to jaki, i czy na pewno jesteśmy na to gotowi. Jesteśmy świadkami wielu nieprzemyślanych decyzji o nabyciu psa, które potem kończą się tragicznie. Schroniska są przepełnione właśnie z tego powodu bo nieodpowiedzialni i bezduszni, nie powiem tu słowa opiekunowie tylko „posiadacze psów” pozbywają się swoich czworonogów. Radości z posiadania psa są ogromne ale obowiązków jest co niemiara.
Od szczenięcych lat nauczenie załatwiania potrzeb fizjologicznych poza domem, i to nie koniecznie na trawniku, czy przed posesją sąsiada. Sprzątanie psich odchodów, pielęgnacja, wizyty u weterynarza, dbanie o prawidłową dietę. Nawet spacery niby, przyjemny element, ale zimą w mroźny dzień o 6 rano czy 22 w nocy, nie jest wcale frajdą dla nas. W rodzinie na decyzję o posiadaniu psa powinni mieć wpływ wszyscy członkowie, bo obowiązków starczy dla każdego i a obecność psiaka w domu nie zostanie niezauważona.
Rozmowa o psie, powinna dotyczyć też jego rasy. Musimy wiedzieć, czy zależy nam na psie rasowym, czy jest to dla nas bez znaczenia, chcemy szczeniaka czy może starszego psa, posiadającego sierść, czy może bez podszerstka a z włosem, dużego czy małego. Jeśli pies ma być przyjacielem dziecka to powinniśmy wykluczyć rasy psów agresywnych, obronnych i myśliwskich. Nawet dobrze ułożony pies z ras należących do wykazu psów agresywnych, nie powinien być psem dla i przy dziecku.
Najchętniej wybierane rasy psów to te niewielkich rozmiarów, zwłaszcza posiadające włos uznawane za mniej alergizujące. Do tych ras należą Shih Tzu, Bichon Frise, Basenji, Maltańczyk, Chiński grzywacz, Hawańczyk. Duże psy charakteryzujące się duża łagodnością to Labrador, Golder Retriever, Owczarek szkocki długowłosy, Owczarek niemiecki. Wiele piesków nierasowych może spełnić nasze oczekiwania i dostarczyć nam wiele radości, a tych nie brakuje w schroniskach.
Niektóre z tych psiaków są dobrze ułożone i trudny proces uczenia psa może w tym wypadku być za nami, a miłość i wdzięczność zwierzęcia będzie ważniejsza od jego rodowodu. Psy żyją długo od 10 do nawet 17 lat, zależnie od rasy i zdrowia. Dlatego decyzja o przyjęcia pod nasz dach nowego domownika musi uwzględniać, że nasz czworonóg będzie mieszkał z nami wiele lat.
Miłośnicy kotów zastanawiają się czy to bardziej charakterne zwierze jakim jest kot, nada się towarzysza dla dziecka. Są rasy kotów o spokojnym wręcz majestatycznym charakterze to: Kot perski, Maine coon, Ragdoll, Kot birmański. Uwzględnijmy, że zabawa z kotem często kończy się zadrapaniem przez kota i nie wynika to wcale z agresywności zwierzęcia, a z jego naturalnych odruchów.
Lista zwierząt udomawianych jest długa to: króliki, wiewiórki, fretki, żółwie, węże, papugi, jeże. Większość z tych zwierząt narzuca konieczność dużego zaangażowania w opiekę, są bardziej uciążliwe, wymagają szczególnych warunków bytowania, wyszukanej diety. Dlatego te zwierzęta, nie są polecane dla dzieci, bo dziecko na pewno samo nie wywiąże się ze spełnienia obowiązków przy zwierzęciu.
